Me encantan los pimientos amarillos, tienen un sabor más dulce y suave que los rojos o los verdes, pero me cuesta mucho encontrarlos. Éstos los compré en Andorra junto con unos naranja (aunque en la foto no se ve hay de los dos colores).
PIMIENTOS AMARILLOS Y NARANJAS RELLENOS DE POLLO (Sin gluten y sin lactosa)
Ingredientes:
- pimientos amarillos y naranjas (o rojos o verdes)
- carne picada de pollo (yo lo hice con pechugas, con unas 3 pechugas tenéis para los 4 pimientos), se puede hacer con otro tipo de carnes picadas
- un poco de salsa de tomate sin trazas (mejor casera)
- hierbas provenzales, o hierbas frescas o lo que os guste más para sazonar la carne, todo sin trazas (como la carne de pollo es un poco más neutra que otras carnes, le puse un poco de hierbas provenzales, pimienta, cúrcuma, curry, etc.)
- aceite, sal y pimienta sin trazas
Nota: yo los hice sencillos, pero podéis añadir cebolla picada y sofrita antes de la carne, champiñones, queso, etc. Si os sobra un día salsa boloñesa espesa podéis guardarla para preparar estos pimientos.
Elaboración:
- Limpiar los pimientos. Tenemos que mantenerlos enteros, así que les quitamos el rabito con cuidado y lo guardamos para decorar luego.
- Mientras vamos preparando el sofrito de carne en una sartén con un poco de aceite. Vamos cociendo y, a mitad de la cocción, le añadimos la sal, la pimienta y las especias que queramos utilizar. Y casi al final añadimos la salsa de tomate y dejamos cocer hasta que reduzca.
- En una bandeja dónde los pimientos se puedan mantener de pie, aguantándose unos a otros, los colocamos juntos. Vamos rellenando con la mezcla de carne. Tapamos con el rabito que hemos guardado.
- Los ponemos en el horno a 180ºC unos 20 minutos (dependiendo del tamaño de los pimientos se harán antes o tardarán más).
Nota: a mi me sobraron y los congelé ya hechos. No es lo mismo que recién hechos pero estaban ricos también, así que otro día prepararé más para un día de emergencia.
Bon profit!
Fuente receta: Glutoniana
Fotos propiedad de: Jordi Aymà
M’encanten els pebrots grocs, tenen un sabor més dolç i suau que els vermells o els verds, però em costa molt trobar-los. Aquests els vaig comprar a Andorra juntament amb uns taronja (encara que a la foto no es veu hi ha dels dos colors).
PEBROTS GROCS I TARONGES FARCITS DE POLLASTRE (Sense gluten i sense lactosa)
Ingredients:
- pebrots grocs i taronges (o vermells o verds)
- carn picada de pollastre (jo ho vaig fer amb pits de pollastre, amb uns 3 pits teniu per als 4 pebrots), es pot fer amb un altre tipus de carns picades
- una mica de salsa de tomàquet sense traces (millor feta a casa)
- herbes provençals, o herbes fresques o el que us agradi més per assaonar la carn, tot sense traces (com la carn de pollastre és una mica més neutra que altres carns, li vaig posar una mica d’herbes provençals, pebre, cúrcuma, curri, etc .)
- oli, sal i pebre sense traces
Nota: jo els vaig fer senzills, però podeu afegir ceba picada i sofregida abans de la carn, xampinyons, formatge, etc. Si us sobra un dia salsa bolonyesa espessa podeu guardar-la per preparar aquests pebrots.
Elaboració:
- Netejar els pebrots. Hem de mantenir-los sencers, així que els traiem la tija amb cura i la guardem per decorar després.
- Mentre anem preparant el sofregit de carn en una paella amb una mica d’oli. Anem coent i, a mitja cocció, hi afegim la sal, el pebre i les espècies que vulguem utilitzar. I gairebé al final afegim la salsa de tomàquet i deixem coure fins que redueixi.
- En una safata on els pebrots es puguin mantenir de peu, aguantant-se els uns amb els altres, els col·loquem junts. Anem farcint amb la barreja de carn. Tapem amb la cua que hem guardat.
- Els posem al forn a 180 ºC uns 20 minuts (depenent de la mida dels pebrots es faran abans o trigaran més).
Nota: a mi em van sobrar i els vaig congelar ja fets. No és el mateix que acabats de fer però estaven bons també, així que un altre dia prepararé més per a un dia d’emergència.
Bon profit!
Fuente receta: Glutoniana
Fotos propiedad de: Jordi Aymà
Es que tienes muchas cosas al mismo tiempo… ¡seguro que le faltan horas al día! jajaja
Muy ricos estos pimientos rellenos, me encantan las verduras rellenas y suelo congelar siempre unos cuantos, así yo también puedo comer con la niña algo que no sea miles de sobras jajaja
Petonets,
Palmira
Palmira, estoy SATURADA! jajajaja.
A mi también me gustan las verduras rellenas, la carne les da mucho gusto y al contrario.
Ah mira pues yo no había congelado nunca, ahora ya lo sé 🙂
No els havia vist mai d’aquest color, però tenen molt bona pinta.
A mi també em passa, vull fer masses coses i després no dono per tot 😉
Una abraçada
Cris, a mi em costa molt trobar-los i m’encanten!
Jo vaig fent però em passo jajaja. Després del llibre estaré més descansada segur 🙂 Lo del joc no sé… que estic molt enganxada jajajaa.
No entiendo cómo tienes tiempo para tanta cosa… te han quedado de maravilla. Con lo que me gusta a mí ir al griego, para comerlos.
Un abrazo, guapa.
Teresa, yo tampoco sé como tengo tiempo para hacer todo, a veces por qué no descanso casi jajaja. No sabía que en el griego hacían 🙂
Pues la verdad es que te han quedado fenomenal, dan ganas de hacerlos.
Mondraker, si te animas a hacerlos ya ves que no son difíciles y quedan muy vistosos 🙂
Que ricos esos pimientos amarillos rellenos, a mi también me gustan más pero son tan difíciles de encontrar.
besos
Mila, justo cuando volvimos de Andorra vi por Tarragona y otros sitios. Pero de golpe han desaparecido… Solo he visto los paquetitos esos que venden de 3 colores. Es el misterio de los pimientos amarillos 🙂
No los he provado nunca pero tienen una pinta impresionante!
Besos
Roser, gracias!! Queda vistosos 🙂
Muy bueno !!!!!Seguro que lo preparo!!!!Aunque si me las mandas ehhhh mejor ajajjaaaj!un besito guapetona
Pilar, no tengo tiempo de mandarte te los tendrás que preparar tu, y si eso me los mandas para asegurarme que los ha hecho bien jajaja.
Hace mil que no los pruebo, pero me encantan los pimientos rojos rellenos….puff!! Mi madre los hacía gratinados. Pero desde que como sin gluten es más complicado todo, pero no siego de que algún día me atreva a tentarlos…jajaja Te han quedado de lujo! Tienen una pinta estupenda.!
Ánimo con tu proyecto, que ya te queda poco…a veces es mas preferible no parar que estar pensando que hacer en esta vida. jajajaj
Un besote.
Nino, pues no son difíciles! Dile a tu madre que te los prepare que cuesta más de decir que de hacer.
Tienes razón pero necesito aburrirme un poquito ahora jajaja. Muchas gracias!
Llego tarde…llego tarde…¿a que ya no queda ni uno? jajajajja
Tienen que estar riquísimos!!
Besos
Pao, son unos golosos y ya se lo han comido todo jajaja. Pero yo te preparo unos cuantos en un plis plas 🙂